ผักกาดเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ  ที่มีโลกที่ผักกาดรักและหวงแหน ทุกๆ วันผักกาดเฝ้ามอง พูดคุย กับโลกนั้น จนผูกพัน และเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต  โลกของผักกาดไม่ได้มีอะไรที่พิเศษไปกว่าโลกของคนอื่น ดูแสนธรรมดาสำหรับคนอื่นๆ แต่ทั้งหมดในความธรรมดามันก็เป็นโลกที่พิเศษที่สุดของผักกาด  วันแล้ววันเล่า โลกใบนั้นเป็นทั้งรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ ความเศร้า น้ำตาและความหวัง วนเวียนแบบนี้ จนไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่  ถึงแม้โลกรอบ ๆ ตัวของผักกาดจะโหดร้ายหรือวุ่นวายเพียงใด แต่โลกในใจของผักกาด ก็ยังเป็นโลกที่สวยงามเสมอ

ทุก ๆ วัน ผักกาดเฝ้ารอการทักทาย จากโลกที่สวยงามของเขา บางวันโลกก็ไม่ทักเขาเลย บางวันโลก ก็มา ๆ หาย ๆ แต่รู้ไหมว่า ผักกาดก็ยังรอคอยด้วยความหวังเล็ก ๆ เมื่อ..โลกของผักกาดทักมา ประโยคต่าง ๆ มันก็เป็นเพียงแค่เรื่องราวในชีวิตประจำวัน เพียงแค่พูดคุยว่าแต่ละวัน เจอปัญหาและเหตุการณ์ใดมาบ้าง แล้วก็หลับไป เช้าของทุกๆ วันตื่นมาผักกาดก็พบแต่ความว่างเปล่า

นานวันไปโลกค่อย ๆ ห่างหาย จากผักกาดไป ไม่มีการทักทาย ไม่มีการตอบรับ แล้วผักกาดก็ทำได้แค่นั่งมอง พื้นที่ ๆ เขาเคยคุย เคยเล่าเรื่องต่าง ๆ ให้โลกฟัง ที่ตรงนั้น ณเวลานี้  มันกลายเป็นเพียง อากาศที่ว่างเปล่า ผักกาดทำได้แค่ปาดน้ำตาเบา ๆ แล้วก็ยอมรับในชะตานั้น แล้วต้องบอกตัวเองว่า พอแล้วนะผักกาดน้อย โลกเขาก็มีสิ่งที่เขาต้องให้ความสำคัญ เขาจะมาสนใจและให้ความสำคัญกับผักกาด ที่เป็นเพียงแค่ผักกาดได้อย่างไร เจ้าผักกาดน้อย คุณค่าของเจ้ามันต้องอยู่ในที่ ๆ ควรอยู่ เข้าใจไหม

หลังจากวันนั้นแม้โลกของผักกาดจะว่างเปล่า เงียบจนได้เสียงลมหายใจ แต่ผักกาดก็ต้องเดินต่อไป สะสมแรงพลังเพื่อทุกอย่างรอบ ๆ ตัว เจ้าผักกาดน้อย อย่าร้องไห้อีกเลย

By:- ผักกาดน้อย